เมื่อวันที่ 17 ตุลาคม 2556 สำนักงานวิจัยโรคมะเร็งระหว่างประเทศ ซึ่งเป็นบริษัทในเครือขององค์การอนามัยโลก ได้ออกรายงานเป็นครั้งแรกว่ามลพิษทางอากาศเป็นสารก่อมะเร็งในมนุษย์ และสารหลักของมลพิษทางอากาศคือฝุ่นละออง
ในสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติ อนุภาคในอากาศส่วนใหญ่ประกอบด้วยทรายและฝุ่นที่เกิดจากลม เถ้าภูเขาไฟที่ถูกปล่อยออกมาจากการปะทุของภูเขาไฟ ควันและฝุ่นที่เกิดจากไฟป่า เกลือทะเลที่ระเหยจากน้ำทะเลที่สัมผัสกับแสงแดด และละอองเกสรดอกไม้ของพืช
ด้วยการพัฒนาของสังคมมนุษย์และการขยายตัวของอุตสาหกรรม กิจกรรมของมนุษย์ยังปล่อยฝุ่นละอองจำนวนมากขึ้นสู่อากาศ เช่น เขม่าจากกระบวนการทางอุตสาหกรรมต่างๆ เช่น การผลิตไฟฟ้า โลหะวิทยา ปิโตรเลียม และเคมี ควันปรุงอาหาร ไอเสียจาก รถยนต์ การสูบบุหรี่ ฯลฯ
ฝุ่นละอองในอากาศจำเป็นต้องคำนึงถึงมากที่สุดเกี่ยวกับฝุ่นละอองที่สูดเข้าไปได้ ซึ่งหมายถึง ฝุ่นละอองที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางเทียบเท่าตามหลักอากาศพลศาสตร์น้อยกว่า 10 μm ซึ่งก็คือ PM10 ที่เราได้ยินกันบ่อยๆ และ PM2.5 มีค่าน้อยกว่า 2.5 μm .
เมื่ออากาศเข้าสู่ทางเดินหายใจของมนุษย์ โดยทั่วไปแล้วขนจมูกและเยื่อบุจมูกสามารถปิดกั้นอนุภาคส่วนใหญ่ได้ แต่อนุภาคที่ต่ำกว่า PM10 ไม่สามารถปิดกั้นได้PM10 สามารถสะสมในทางเดินหายใจส่วนบน ในขณะที่ PM2.5 สามารถเข้าสู่หลอดลมและถุงลมได้โดยตรง
เนื่องจากขนาดที่เล็กและพื้นที่ผิวจำเพาะที่กว้าง อนุภาคจึงมีแนวโน้มที่จะดูดซับสารอื่นๆ ได้มากขึ้น ดังนั้นสาเหตุของการเกิดโรคจึงมีความซับซ้อนมากกว่า แต่สาเหตุที่สำคัญที่สุดคือสามารถทำให้เกิดโรคหลอดเลือดหัวใจ โรคทางเดินหายใจ และมะเร็งปอดได้
PM2.5 ซึ่งเรามักจะใส่ใจนั้น แท้จริงแล้วคิดเป็นสัดส่วนเล็กน้อยของอนุภาคที่สามารถสูดเข้าไปได้ แต่ทำไมต้องให้ความสำคัญกับ PM2.5 มากกว่ากัน?
แน่นอนว่าสาเหตุหนึ่งเกิดจากการเผยแพร่ของสื่อ และอีกประการหนึ่งคือ PM2.5 นั้นละเอียดกว่าและดูดซับสารมลพิษอินทรีย์และโลหะหนักได้ง่ายกว่า เช่น โพลีไซคลิกอะโรมาติกไฮโดรคาร์บอน ซึ่งเพิ่มความน่าจะเป็นของสารก่อมะเร็ง สารก่อมะเร็ง และสารก่อกลายพันธุ์ได้อย่างมีนัยสำคัญ
เวลาโพสต์: 16 มี.ค. 2022